Neapolitańska królewna Sancha Aragońska w toku politycznych zawirowań końca XV wieku zostaje żoną jednego z synów Rodrigo Borgii (późniejszego papieża Aleksandra VI), i tym samym skoligacona z najbardziej zbrodniczą rodziną włoskiego Renesansu. Autorka akcję powieści umieściła w latach 1488-1503, co pokrywa się w ogólnych zarysach
z pontyfikatem najbardziej zdemoralizowanego papieża oskarżanego o liczne zbrodnie i kazirodztwo. Bardzo wyraziście i barwnie zostały odmalowane postacie głównych bohaterów, a zwłaszcza moralna degrengolada rzymskiego duchowieństwa
z najbliższego otoczenia papieża. Sancha jako małżonka Jefrego Borgii jest przerażona demoniczną niemal demoralizacją otoczenia, a zwłaszcza córki papieża Lukrecji (znanej z urody i trucicielstwa ) i jego syna Cezara. Zostaje jednak wciągnięta w wir zbrodniczych intryg, zmuszona do lawirowania w istniejących układach z obawy o własne życie.
Książka została wzbogacona o tablice genealogiczne Borgiów i dynastii neapolitańskiej, co ułatwia poruszanie się w gąszczu poplątanych powiązań rodzinnych obydwu rodów.
Ocena: +4
Recenzuje: Marcin Białoń